01.10.2018

δεν ξέρω γιατί γράφω αυτό το κείμενο
δεν με νοιάζουν τα κεφαλαία γράμματα, η γραμματική και τα σημεία στίξης
ίσως για πρώτη φορά στη ζωή μου
μα κάπως υπερβολικός είμαι απόψε
γενικά και ειδικά
πολύ θα ήθελα να βγω απο το σώμα μου
και να με κοιτάξω
πολύ θα ήθελα να δω οπτικοποιημένες τις σκέψεις που με κατατρέχουν
και να τρομάξω από τη δύναμη
και την αδυναμία τους
το πάντα
το όλο
και το τίποτα
απόψε σαν να έβαλε τα κρύα του ο καιρός
και η ψυχή μου
φυσάει
και το απολαμβάνω όσο τίποτα
εκτιμώ τον χειμώνα
και δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που τον απορρίπτουν τόσο απότομα
και δίχως δεύτερη σκέψη
δεν καταλαβαίνω πολλούς ανθρώπους
αλλα μετά θα μου πεις
αυτοί με κατάταλαβαν ποτέ για να τους καταλάβω εγώ;
εδώ καλά καλά δεν καταλαβαίνω τον εαυτό μου
και αυτό όσο με τρομάζει
άλλο τόσο με ενθουσιάζει
σ'αγαπάω φωνάζω 
χωρίς προορισμό
αλλά με πολύ συγκεκριμένο προορισμό
μου λείπεις
σε θέλω ξανά
άντε γαμήσου
δε σε κατάλαβα ποτέ
και προσπάθησα πολύ
μα είσαι εσύ
και αηδιάζω απο το πόσο αδυναμία σου έχω
και θέλω να ξεράσω
μα κάτι όμορφο
κάτι σαν χρώματα και συναίσθημα
μου λείπεις ρε φίλε
μου λείπεις ρε κοριτσάκι
μου λείπει το κάποτε
δε θα μπορέσω ποτέ να το ξεπεράσω
και προσπάθησα
και έμαθα
ότι αυτά τα κρύα βραδάκια που με συνοδεύει η θλίψη μου
πάντα θα σε σκέφτομαι
όποιος "σε" κι αν είναι την εκάστοτε βραδιά
και νομίζω το αποδέχομαι πλέον
είναι συγκινητικό να αποδέχεσαι την εσωτερικότητα που σε κατακλύει
και να μη προσπαθείς να την αποβάλλεις σαν τοξίνη απ'τό στομάχι σου
και εκτιμώ τη ζωή κι ας μη το λέω
και θέλω να πεθάνω κάποιες φορές
αλλά ποτέ πραγματικά
γιατί το τώρα έχει και θα έχει πάντα περισσότερη δύναμη από το τότε
μου λείψαν τα όλα μας
αυτά τα όλα που είχα και δε θα ξαναλάβω ποτέ πιθανότατα
αχ ξένε
αχ και να' ξερες τι σήμαινες εσύ για μένα!
μου περνάει το μεθύσι και με ξαναπιάνουν οι εγωισμοί και οι κυνισμοί μου τώρα
μα εγώ σ'αγαπώ και στο'πα και αυτό μετράει
καληνύχτα και ό,τι κι αν κάνεις να περνάς ωραία
άραγε με σκέφτηκες εσύ ποτέ;