Με κουράσατε. Εσείς και τα μαλακισμένα μυαλά σας, με τις απολιθωμένες απόψεις το κώλου.
Τα μικροαστά, συνηθισμένα ανθρωπάκια που τίποτα δεν έχουν να πουν.
Οι παθητικοποιημένες, ανούσιες στάσεις που κρατάτε στα πάντα.
Το γαμημένο βόλεμα σας. Μέχρι εκεί σας νοιάζει. Τίποτα βαθύτερο ή ουσιαστικό. Ε;
Μια θεσούλα που έχει φθαρεί στον καναπέ, όσο καταπίνετε, αμάσητα, junk food και junk ιδεολογίες.
Ό,τι σας πασάρουν, φαίνεται να το απορροφάτε καλύτερα κι από σφουγγάρι.
Κάνετε ό,τι θέλουν να κάνετε. Σκέφτεστε όπως θέλουν να σκέφτεστε.
Ακολουθείτε, άκρως επιτυχημένα, το προδιαγεγραμμένο 60ετές με 80ετές πλάνο της ζωούλας που θέλουν να ζήσετε.
Γέννηση.
12 χρόνια σχολείο για να πλάσουν συνειδήσεις. Μπορεί να μην σου έκαναν περιτομή, σου έκοψαν, όμως, μέρος του εαυτού και του ψυχισμού σου.
"Μα εγώ δεν κατάλαβα τίπ.."
"Αυτός είναι ο σκοπός, φίλε"
Δουλειά, λεφτά. Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο φαίνεται να κάνει την εμφάνιση του.
Και μετά όλα τα υπόλοιπα. "Μα οικογένεια δεν θα κάνεις; Κανά παιδάκι;"
Γάμοι, οικογένειες, παιδιά, εγγόνια. Χαμένη κριτική σκέψη, μαζοποίηση, έλλειψη μορφών συγκίνησης. Καμία τέχνη, κανένα γούστο, μπροστά στους πνευματικούς ορίζοντες χτίζεται ένα ψηλό, αχανές τοίχος.
Μετατρέπεσαι σε τέρας που κρίνει τα πάντα, καθώς δείχνει (σφίγγοντας τα δόντια), με το βρώμικο, από το δεύτερο σακουλάκι τσιπς, δάχτυλο σου. (Μα πώς πάχυνα;)
Συγχαρητήρια! Έφτασες στο τελευταίο στάδιο.
Κλείνεις τα μάτια σου και δεν έχεις ζήσει ούτε ένα λεπτό ελεύθερος. Δεν ένιωσες και δεν πραγμάτωσες κανένα όνειρο σου. Ούτε καν εκείνη την μονοήμερη εκδρομούλα. Σε καταβρόχθισαν οι αναβολές.
Ολική απογοήτευση.
Πότε ήταν, λοιπόν, η τελευταία φορά που έκανες κάτι μόνο και μόνο επειδή το ήθελες;
Υ.Γ. Όσο για τον ψευτογραφιά αυτού του άρθρου, εκείνον τον δήθεν ελεύθερο και ονειροπόλο τύπο... Τονισμένες μαλακίες και υπογραμμισμένα σκατά. Προσπαθεί, απελπιστικά πολύ, να φερθεί χωρίς να επηρεαστεί από οτιδήποτε. Κι αυτό ένα είδος ανελευθερίας είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου