h = ½×g×t²

Χάνομαι.
Το ξέρω, καλύτερα από οποιονδήποτε που προσπαθεί να μου το εξηγήσει με κενά λογάκια της στιγμής.
Χέστηκα για τις φτηνές, κακοφτιαγμένες λεξούλες σου, δεν θα μπορούσα να νοιάζομαι λιγότερο.
Ωμός; Κυνικός;
Απλά λέω την αλήθεια, έμαθες 2 πλουμιστές λεξούλες και μου τις μοστράρεις με την πρώτη ευκαιρία.
Η υπομονή μου εξαντλείται ανάλογα με την ελευθερία μου.
Η ελευθερία μου τελειώνει αντιστρόφως ανάλογα με τις ατέλειωτες υποχρεώσεις μου.
Κι αν κάποτε νοιαζόμουν, το κάποτε είναι κάποτε.
Βρέχει μελαγχολία σήμερα. Κάθε σήμερα.
Τρέχω και παίρνω φόρα.
Πέφτω και πάλι στην μαύρη τρύπα της θλίψης μου. Ελεύθερη πτώση στο (εσωτερικό μου) κενό.
Μα γιατί δεν ανοίγει το αλεξίπτωτο;
Πάλι τα ίδια.
Εγώ προσπάθησα..(;)