Τετάρτη, Ιανουαρίου 6

Πλαστές αλήθειες

Βράδιασε και σήμερα. Γλυκό και γνώριμο το συναίσθημα του σκοταδιού. Περιέργως οικείο.

Το μυαλό μουδιάζει κι αρχίζει να επιταχύνει, κατευθυνόμενο προς άλλες εποχές, διαφορετικές απ' όλες τις απόψεις, αλλαγμένες από οποιαδήποτε οπτική γωνία.

Δεν θα έπρεπε, μα κάτι λείπει! Ανεβοκατεβάζω το πόδι νευρικά. Τι; Τι λείπει;

Μια μικρή απότομη ανάσα, πρωτού καταλάβω τι συμβαίνει.

Νοσταλγώ!

Αυτό είναι. Δεν λείπει τίποτα, μα όλα λείπουν. Αυτή είναι η μαγεία της νοσταλγίας.

Παρακολουθώ τις στιγμές να περνούν από μπροστά μου, σαν κακομονταρισμένη ταινία της δεκαετίας του '50, κι ένα αχνό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο μου. Καμία λογική πορεία, απλά εικόνες. Εικόνες που δεν θυμίζουν σε τίποτα το τώρα.


Μα γιατί λυπάμαι; Είναι αστείο!

Όταν κάτι λείπει από την ζωή σου, τότε μοιάζεις να το θεοποιείς. Να το εξυψώνεις και να πασπαλίζεις τις αναμνήσεις με ζάχαρη. Σίγουρα μετανιώνεις, ειλικρινά, για κάποιες καταστάσεις.

Μετανιώνω το πόσο δέθηκα με κάποιους που δεν το άξιζαν, και το πόσο δεν δέθηκα με κάποιους που το άξιζαν πολύ.

Φωτογραφίες, βίντεο... Όλα μοιάζουν ιδανικά.

"Μα γιατί το χάλασα;" αναρωτιέσαι. Αυτή η ερώτηση προκαλείται μόνο και μόνο από την τριγύρω ζάχαρη. Γιατί εάν σταθείς λιγάκι παραπάνω, θα τα θυμηθείς όλα και ολοκληρωμένα, όπως πρέπει.

Τότε θα χαμογελάσεις άβολα, ενώ νιώθεις την πρώτη ξινίλα. Είναι πολύ λίγη ακόμη, μα όσο περισσότερο σκέφτεσαι, τόσο περισσότερη γίνεται. Και σίγα-σιγά αρχίζει και υπερτερεί της γλυκύτητας.

"Να γιατί το χάλασα!" απαντάς αυτόματα στην ίδια σου την ερώτηση.

Δεν ήταν έτσι. Γιατί τα θυμάμαι όλα ωραιοποιημένα; Χα, νοσταλγία. Άτιμο πράγμα.

Οι φάκελοι και τα άλμπουμ κλείνουν, τα βίντεο σταματούν.

Επαναφορά στην πραγματικότητα σε 3. 2. 1.

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος7:21 μ.μ.

    Η νοσταλγία είναι η μόνη απόδειξη πως κάποτε υπήρξες ζωντανός. Πια δεν νιώθεις χέρια, πόδια, όλα μουδιάζουν, το μόνο που κινείται είναι ο χρόνος. Αυτός ο πούστης που σε ντύνει καταθληπτικό και λυπημένο. Το μόνο που κινείται είναι η σκέψη και τα χείλη σου που τα κουνάς δεξιά-αριστερά τελείως μηχανικά και άβολα. Δεν πειράζει, θα έρθουν οι στιγμές που δεν θα χρειαστεί να τις λησμονήσεις ποτέ, γιατί πολύ απλά δεν θα σβήσουν, στο υπόσχομαι αυτό.
    -Η φίλη σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή