Παρασκευή, Μαρτίου 31

Απαγορεύεται η ρίψη άχρηστων υλικών και ερώτων




Λοιπόν, το νόημα είναι απλό: πρέπει να βιώσει, ο καθένας μας για τον εαυτό του, μια διαδικασία μέσω της οποίας θα είναι ικανός να συγκρίνει και να εκτιμήσει πράγματα που κάποτε τα πέταξε στα σκουπίδια γιατί παραήταν κοινά.
Αυτή η διαδικασία, λοιπόν, είναι- μετά την απομάκρυνση από τον κάδο απορριμάτων- να αρχίσει η αναζήτηση για το νέο, το ξεχωριστό, το σημαντικό(τερο).

Βήματα, μεγαλύτερα και πιο βιαστικά, ή ακόμη και απερίγραπτα μικρά. Αναζήτηση με νοητούς χάρτες, κιάλια, πυξίδες GPS. Δεξιά η αριστερά ίσως πιο βόρεια, μπορεί δίπλα σου ή ακριβώς μπροστά σου.
Στην αρχή η βεβαιότητα και η σιγουριά ξεχειλίζει από μέσα σου.
"Είναι θέμα χρόνου. Θα το βρω. Άμα ψάξω λίγο ακόμη, πού θα πάει; Θα το βρω.."
Και δεν το βρίσκεις. Και δεν είναι ούτε δεξιά ούτε πίσω σου. Ούτε πιο μακριά, και σίγουρα όχι μπροστά σου.
Η απελπισία αρχίζει να πλησιάζει. Μα εσύ τρέχεις, γιατί έχεις κουράγιο ακόμα και προς στιγμήν ξεφεύγεις.
Κάθεσαι σε ένα παλιό παγκάκι σε κάποια πλατεία που μέχρι εκείνη την στιγμή ποτέ δεν είχες εκτιμήσει, και βάζεις τα χέρια στο μέτωπο.
Μετά από λίγο σηκώνεσαι και ξαναρχίζεις.
Το ραντάρ χτυπάει, τα λαμπάκια αναβοσβήνουν. Κάτι συμβαίνει, μα... τι;