Κυριακή, Ιανουαρίου 22

HumanService

Είχα πει ότι δε θα μου λείψει τίποτα από όλα αυτά. Δεν ξέρω κατά πόσο στέκει σαν σκέψη να "πεις" στον εαυτό σου ότι κάτι δεν θα σου λείψει- με τέτοια αποθέματα σιγουριάς και βεβαιότητας- πάντως εγώ το έκανα. Κι ας έλεγε ο καθένας τα "δεν γίνεται" και τα "είναι αδύνατον" που του αναλογούσαν, δεν τα υπολόγιζα. Πολύ συνειδητά.

Φυσικά και είχα πειστεί ότι αφού το είπα στον εαυτό μου, θα συμβεί κιόλας. Και, όσο τρελά απίστευτο κι αν φαντάζει, το' χα πετύχει! Μαλάκα, ΝΑΙ! Το είπα και το κράτησα, ας γραφτεί σε κάποια πρακτικά του μυαλού μου, να έχουμε να θυμόμαστε. Ας γραφτεί και μετά ας ξεχαστεί για πάντα, δεν πειράζει.

Σήμερα, πολύ νωρίς, άκουσα ένα κρακ! σαν κάτι να' σπασε. Παρόλα αυτά, έκανα πως δεν συνέβη τίποτα, θεωρώντας ότι αν το αγνοήσω όλα θα τσουλήσουν όπως πρέπει και σήμερα. Εξαιρετική αυτή η θεωρία.

Τέλος πάντων, δεν ξέρω τι χάλασε στην πορεία. Ίσως τα λάστιχα που λέγονται ελπίδα να τρύπησαν, ή τα τελευταία ml βενζίνης (αλλιώς όρεξη για ζωή) να κάηκαν. Μπορεί το χειρόφρενο που ονομάζεται αναστολές απλά να κόλλησε σήμερα. Μα το απλούστερο και πιθανότερο σενάριο είναι ο κινητήρας-κίνητρο του αυτοκινήτου που λέγεται ζωή να μπούκωσε.

Και δεν ξέρω προς τα πού είναι το service αλλά ίσως αυτή ή εκείνος να ξέρουν. Και αυτή η πιθανότητα τα διαλύει και τα φτιάχνει όλα από την αρχή.

Τρίτη, Ιανουαρίου 3

Ζητείται

Ζητείται άτομο χαμογελαστό, με περιόδους περιστασιακής μελαγχολίας. Έξυπνο, ιδιαίτερο και χαρισματικό με περίεργα αλλά ενδιαφέροντα γούστα. Που να προκαλεί πολύ και να εξιτάρει μοναδικά.

Ζητείται άτομο που να έχει να πει πολλά και να δώσει περισσότερα. Με ιστορίες δίχως τέλος και φαντασία δίχως ουσιαστικά όρια. Να έχει ζήσει μία ζωή που αξίζει να διηγηθεί κανείς, έτσι ώστε όταν ξεμένουμε από πράγματα να πούμε να συζητάμε για εκείνη την φορά που έπεσε στην άμμο με τα μούτρα μπροστά σε όλη την παραλία, ή όταν ήπιε τόσο πολύ που δεν μπορούσε να κουνηθεί από την μέση του δρόμου.

Ζητείται άτομο που να περνάει καλά όπως και γω, δίχως μαλακίες και ασύμβατες επιλογές διασκέδασης. Να τραγουδάει πολύ και να χορεύει περισσότερο, τραγούδια σημερινά ή άγνωστα μιας σκονισμένης δεκαετίας.

Ζητείται άτομο που να θέλει να γίνεται καλύτερο μέρα με την μέρα. Να μην τα παρατάει και να μην βολεύεται, να συνεχίζει ακόμη κι όταν η ζωή του φωνάζει "ΣΤΟΠ!" μέσα στα μούτρα. Να έχει άπιαστα όνειρα και πολλές φορές να ξεχνιέται και να χάνεται στα νοητά ταξίδια του.

Ζητείται άτομο να γελάει, να κλαίει, να εκφράζεται και να μην περιορίζεται. Να είναι ανοιχτόμυαλο, δίχως στερεότυπα και προκαταλήψεις και (φυσικά!) να θέλει να ταξιδέψει τον κόσμο. Να μην κωλώνει πουθενά, και να δεχτεί την πρόκληση μου να ξαπλώσουμε στην Ακαδημίας στις 4.30 το ξημέρωμα.

Ζητείται άτομο να αγκαλιάζει τους πάντες δίχως να κρίνει, να διακατέχεται από ρεαλισμό αλλά να γίνεται και λίγο αιθεροβάμων που και που. Να προσφέρει δίχως να περιμένει αντάλλαγμα, αλλά γιατί το θέλει ειλικρινά.

Μ'αρέσει να κάνω όνειρα που ξέρω ότι θα παραμείνουν απραγματοποίητα. Ίσως και να το παράκανα σήμερα.

Αναθεωρώ.

Ζητείται άτομο ικανό να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Και αυτό σήμερα φαντάζει αρκετό.