Σάββατο, Νοεμβρίου 14

Ο κόσμος που μισώ

"..Μα δεν θέλω να ζω εδώ"

Κάτι μέρες σαν κι αυτές είναι που με κάνουν να κάνω συγκεκριμένες ερωτήσεις στον εαυτό μου.

Τι στο διάβολο πήγε τόσο στραβά με αυτό το θηλαστικό; Να μωρέ, του δόθηκε λίγη ευφυϊα παραπάνω, και αποφάσισε πως έχει την δύναμη να διαλύσει τα πάντα. Έτσι, επειδή γουστάρει!

Ανθρωπιά(;)

Αυτή η λέξη μοιάζει να κάνει κύκλους γύρω από το μυαλό μου. Πέρα δώθε, πέρα δώθε. Τι είναι τέλος πάντων; Τι σημαίνει αυτός ο όρος που έχει φορεθεί πιο πολύ κι από το φθαρμένο, σχεδόν τρύπιο, παλτό μου;

Αμφιβάλλω, ξεκάθαρα. Δεν μπορεί να υφίσταται η σημασία που μου "πάσαρε" η κοινωνία.

Ανθρωπιά(ουσ. θηλυκό): Συναίσθημα κατανόησης και συμπαράστασης προς τους άλλους.

Α. Μάλιστα.

Σημασίες παντελώς άγνωστες. Τόσο άγνωστες όσο και οι λόγοι που συμβαίνουν όλα αυτά. Ποτέ δεν θα αντιληφθώ πώς ένα άτομο μπορεί να αντλεί ευχαρίστηση μέσα από τέτοιου είδους γεγονότα.
Μίσος, ειλικρινές και βαθύ.

Όχι, όχι επειδή είναι βουτηγμένοι, μέχρι το κεφάλι, σε μια νοητή πισίνα εν ονόματι φανατισμός. Όλοι μπορεί, κατά καιρούς, να βουτάμε τα πόδια μας. Διόλου εύκολο είναι να παρασυρθεί κανείς.

Αλλά επειδή, με τις πράξεις τους, καταφέρνουν μοναδικά, να με κάνουν να ξυπνάω το πρωί και να μισώ αυτόν τον σάπιο κόσμο. Πόσο συνηθισμένο, μα πόσο επίκαιρο ταυτοχρόνως.

Αυτούς που νομίζουν ότι έχουν κάθε δικαίωμα να κατακρεουργούν όνειρα και ιδέες.

Εκείνους που έτσι, αυθαίρετα, αποφάσισαν ότι έχουν την δικαιοδοσία να σβήσουν τα φώτα στην πόλη του φωτός. Πόσο οξύμωρο.

Οι φωτισμοί της πόλης θα ξαναλάμψουν. Τα φώτα της ψυχής σας, όμως, θα είναι για πάντα εκτός λειτουργίας. Ίσως αυτή να είναι η πραγματική κατάρα, τελικά.

Σάββατο, Νοεμβρίου 7

Ρομάντζα στη Γ' Λυκείου και άλλοι μύθοι

Τι εννοείς πως το συναίσθημα δεν πεθαίνει ολοκληρωτικά;

Κι όμως, έχω ακούσει, σε κάποια σκοτεινά μέρη, πως ο διακόπτης των συναισθημάτων δεν κλείνει για όλους στην Γ' Λυκείου.

Κάτι τέτοιο φαντάζει τουλάχιστον ουτοπικό, για εμάς, τους κυνικούς ρεαλιστές. Κι όμως, κάποιοι τα καταφέρνουν περίφημα.

Θα μας κατέτασσα σε 3 βασικές κατηγορίες.

Νούμερο 1: Οι αιώνια ερωτευμένοι. Ναι, αυτοί που ακούς και είναι μαζί 2 (Τι;) και 3 (Πώς;) και 4 χρόνια. Και δεν σου φτάνει μόνο να ακούς για την επιτυχία τους που είναι μαζί τόσον καιρό, σου κοπανάνε κι από πάνω το πόσο υπέροχα συνεχίζουν και περνάνε. Και εσένα σε τρομάζουν, σε φρικάρουν. Το ξέρεις. Δεν κάνεις τίποτα. Τυπικό. Βαρέθηκα να μην κάνω τίποτα.

Νούμερο 2: