Είχα πει ότι δε θα μου λείψει τίποτα από όλα αυτά. Δεν ξέρω κατά πόσο στέκει σαν σκέψη να "πεις" στον εαυτό σου ότι κάτι δεν θα σου λείψει- με τέτοια αποθέματα σιγουριάς και βεβαιότητας- πάντως εγώ το έκανα. Κι ας έλεγε ο καθένας τα "δεν γίνεται" και τα "είναι αδύνατον" που του αναλογούσαν, δεν τα υπολόγιζα. Πολύ συνειδητά.
Φυσικά και είχα πειστεί ότι αφού το είπα στον εαυτό μου, θα συμβεί κιόλας. Και, όσο τρελά απίστευτο κι αν φαντάζει, το' χα πετύχει! Μαλάκα, ΝΑΙ! Το είπα και το κράτησα, ας γραφτεί σε κάποια πρακτικά του μυαλού μου, να έχουμε να θυμόμαστε. Ας γραφτεί και μετά ας ξεχαστεί για πάντα, δεν πειράζει.
Σήμερα, πολύ νωρίς, άκουσα ένα κρακ! σαν κάτι να' σπασε. Παρόλα αυτά, έκανα πως δεν συνέβη τίποτα, θεωρώντας ότι αν το αγνοήσω όλα θα τσουλήσουν όπως πρέπει και σήμερα. Εξαιρετική αυτή η θεωρία.
Τέλος πάντων, δεν ξέρω τι χάλασε στην πορεία. Ίσως τα λάστιχα που λέγονται ελπίδα να τρύπησαν, ή τα τελευταία ml βενζίνης (αλλιώς όρεξη για ζωή) να κάηκαν. Μπορεί το χειρόφρενο που ονομάζεται αναστολές απλά να κόλλησε σήμερα. Μα το απλούστερο και πιθανότερο σενάριο είναι ο κινητήρας-κίνητρο του αυτοκινήτου που λέγεται ζωή να μπούκωσε.
Και δεν ξέρω προς τα πού είναι το service αλλά ίσως αυτή ή εκείνος να ξέρουν. Και αυτή η πιθανότητα τα διαλύει και τα φτιάχνει όλα από την αρχή.
Τέλος πάντων, δεν ξέρω τι χάλασε στην πορεία. Ίσως τα λάστιχα που λέγονται ελπίδα να τρύπησαν, ή τα τελευταία ml βενζίνης (αλλιώς όρεξη για ζωή) να κάηκαν. Μπορεί το χειρόφρενο που ονομάζεται αναστολές απλά να κόλλησε σήμερα. Μα το απλούστερο και πιθανότερο σενάριο είναι ο κινητήρας-κίνητρο του αυτοκινήτου που λέγεται ζωή να μπούκωσε.
Και δεν ξέρω προς τα πού είναι το service αλλά ίσως αυτή ή εκείνος να ξέρουν. Και αυτή η πιθανότητα τα διαλύει και τα φτιάχνει όλα από την αρχή.
