Τρίτη, Ιανουαρίου 6

Λευκότατο

2 το πρωί και έξω χιονίζει. Εδώ στην χώρα του Ήλιου και της καλοκαιρίας, φτάνει η στιγμή που εμείς, οι λάτρεις του χειμώνα, μπορούμε επιτέλους να απολαύσουμε.

Βγαίνω στο μπαλκόνι και βλέπω χιόνι. Απίστευτο μου φαίνεται, μα χάνομαι στην δίνη. Ας μην πολυσκεφτώ, όχι και εδώ, όχι και τώρα.

Σκέφτομαι ότι είμαι σε λάθος μέρος. Θα έπρεπε να μένω κάπου πολύ πιο κρύα (και άκαρδα). Κάνω όνειρα, ακόμη και τώρα, ειδικά τώρα (!)

Δεν με πολυπιστεύω αλλά, κάποιοι το κάνουν. Συγκινούμαι στην ιδέα του ότι θα μπορούσα μια μέρα να τα καταφέρω.

Δεν γράφω ένα άρθρο, βαθύ και ψαγμένο όπως κάνω συνήθως μια φορά τον μήνα. Βάζω σε μια καθορισμένη σειρά μικρές λεξούλες-συναισθήματα που μου δημιούργησε ο καιρός.

Ζω για τα όνειρα μου. Μόνο γι' αυτά;

Καληνύχτα χιονισμένη μου Αθήνα. Εύχομαι να ήμουν αλλού, αλλά καλή είσαι κι εσύ, σ'αγαπάω κι ας μην στο λέω.

Καληνύχτα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου