Τρίτη, Νοεμβρίου 22

Ανέλπιστα ελπιδοφόρο

Η φάση είναι περίεργη.
(Δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις την λέξη "φάση" σε ένα επίσημο κείμενο!)
Η κατάσταση είναι περίπλοκη.
(Κάπως καλύτερα υποθέτω)
Έκανα μια σκέψη τις προάλλες.
Θα μπορούσα να περιγράψω την ζωή μου με ένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικό συμβάν:

Τις προάλλες πρόσεξα, με την άκρη του ματιού μου, ένα αστέρι να πέφτει, στον βραδινό ουρανό, και- χαχα!- έκανα μια ευχή (γεμάτος όλο ελπίδα ότι κι αν λέω). Ξαφνικά, ωστόσο, το είδα να συνεχίζει να μετακινείται για παραπάνω ώρα από όση έπρεπε. Τότε συνειδητοποίησα, δυστυχώς, πως ήταν αεροπλάνο.
Είμαι ο τύπος που θα δει μια μπανιέρα σαν έναν πιθανό μικρό κήπο (μόνο και μόνο για την ελπίδα)

Αυτό θα μπορούσε, πρόχειρα- και κάπως αυθαίρετα-, να μεταφραστεί σε έλλειψη γνώσης στην κάθε περίσταση, με την αναπόφευκτη απογοήτευση να παραμονεύει κάθε στιγμή (σαν να θέλει να με κατασπαράξει με το παραμικρό δικαίωμα που θα της δώσω). Να πασχίζω να "μην είμαι στον κόσμο μου", μα με κάθε μου προσπάθεια να απομακρύνομαι όλο και περισσότερο από τον βασικό μου (απαραίτητο; ανούσιο;) στόχο. Σαν έτσι να φτιάχτηκε τούτος ο κόσμος, τόσο μαλακισμένα και σκατένια, που να αδυνατεί κανείς να την διαχειριστεί όπως πρέπει- ή όπως έχει οριστεί ότι πρέπει, από κάτι ειλικρινά άγνωστο και αόριστο.

Από την άλλη ίσως απλά τα βλέπω όλα υπερβολικά ποιητικά. Έναν κόσμο που ξεχειλίζει αλήθεια και ωμότητα γεμάτο με αναλογίες και παρομοιώσεις.

Και δεν ξέρω, εν τέλει, αν αυτό αποτελεί προσωπικό τρόπο σκέψης- εντελώς ακούσιο- ή μία ατομική- συνειδητή- προσέγγιση στην αντιμετώπιση αυτού του κάτωχρου μέρους που ονομάζεται "κόσμος" ή "ζωή".

Δεν με πολυνοιάζει. Είμαι ο τύπος που θα δει τα σύννεφα σαν πέπλα, έναν δίσκο σαν κομμάτι ιστορίας και μια μπανιέρα σαν έναν πιθανό μικρό κήπο (μόνο και μόνο για την ελπίδα).

Μόνο αυτό μας έμεινε. Μονάχα η ελπίδα μας. Ακόμη και φτιαχτή , προσποιητή ή ψεύτικη. Ακόμη κι έτσι (;)

5 σχόλια:

  1. Ανώνυμος7:31 μ.μ.

    Και ποιος μας λέει ότι δεν πρέπει να κάνουμε ευχές όταν βλέπουμε αεροπλάνα; Δεν κατάλαβα... Τις έχουν πάρει εργολαβία τα αστέρια;
    Και πάω στοίχημα ότι ο δικός σου κόσμος, είναι καλύτερος από τον άλλο.
    Και δεν ξέρω αν τα σύννεφα είναι πέπλα ή μια μπανιέρα είναι εν δυνάμει κήπος (που θα μπορούσε να είναι), αλλά σίγουρα ένας δίσκος είναι κομμάτι της Ιστορίας.
    Κι αυτά στα λέει η αρτίστα, που δεν ζει στον κόσμο της και που είναι απολύτως ρεαλίστρια και ισοπεδωτική και που δεν βλέπει τίποτα ποιητικά, παρόλο που κρατάει στη βροχή μόνο κίτρινη ομπρέλα, από τότε που είδε το How I Met Your Mother!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θέλω να πιστεύω πως κάθε κόσμος έχει τη δική του ομορφιά (καθένας με διαφορετικά επίπεδα μαγείας και ποιητικότητας αντίστοιχα- αλλά ναι, ξέρεις). Τώρα το ποιος κόσμος είναι προτιμότερος ή "καλύτερος" είναι άλλη ιστορία, ιδιαίτερα εκτενής.
    Υ.Γ. Σε ευχαριστώ που δεν είμαι ο μόνος που κυκλοφορεί μονάχα με κίτρινη ομπρέλα τις βροχερές μέρες, υπό τα βλέμματα των (κάπως βαρετών) συμπολιτών μου με τις μαύρες τους καημένες ομπρελίτσες. Δεν θα μάθουν ποτέ. Εμείς όμως ξέρουμε! Και, ω φίλτατη αρτίστα, τι χαρά κι αυτή(;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος9:33 μ.μ.

    Ω! Κι εσύ κίτρινη ομπρέλα! Δηλώνω πανευτυχής!
    Λοιπόν που λες, έχω δει πάρα πολλές σειρές που με εντυπωσίασαν, αλλά δεν μου βγήκε ποτέ να κάνω παιδί με έναν παλαιοντολόγο ή να μαγειρέψω μεθαμφεταμίνη με τον καθηγητή μου ή να παίζω τη γάτα με το ποντίκι με τον Μοριάρτι ή να ανοίξω γραφείο τελετών ή να γίνω μάνα δράκων.
    Η μοναδική σειρά που με έκανε να θέλω να είμαι κομμάτι της ήταν το How I Met Your Mother και ο μόνος τρόπος να τα καταφέρω ήταν να κυκλοφορώ από τότε, κάθε που βρέχει, με μια κίτρινη ομπρέλα.
    Και για να διπλασιάσω τη χαρά σου, να σου πω πως είχα πάρει δύο κίτρινες ομπρέλες, για την περίπτωση που μου χαλάσει η μία, να έχω την άλλη!
    Και ναι, δεν θα μάθουν ποτέ.
    Και ναι, εμείς ξέρουμε.
    Και ναι, It’s AWESOME, καθώς και Legen... wait for it... dary!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάνε κοντά 3 χρόνια και με χαρά σε παραπέμπω στο http://toorandomthoughts.blogspot.gr/2014/04/the-end-of-era.html
      Έτσι, για να θυμηθούμε λίγο τα περασμένα μας μεγαλεία. Που και που κάνει καλό!

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος9:30 μ.μ.

      Ω! Εσύ την είδες όταν παιζόταν! Σε αντίθεση με εμένα που την ανακάλυψα τυχαία, ψάχνοντας στο IMDb, μόλις είχε ολοκληρωθεί!
      Αλλά, βέβαια, δεν έχω καλύτερο!
      Καταλαβαίνεις ότι έβλεπα τα επεισόδια πέντε- πέντε ή και οκτώ-οκτώ την ημέρα!
      Απόλαυση!
      Τώρα θα μου πεις ότι η δική σου αναμονή για το νέο επεισόδιο, είχε άλλη χάρη. Ναι, αλλά εγώ είμαι μεσήλιξ και δεν μπορώ να έχω αγωνίες του τύπου το έδωσαν το επεισόδιο, δεν το έδωσαν, έβγαλαν υπότιτλους, δεν έβγαλαν, άντε καλέ κάντε λίγο πιο γρήγορα να προλάβω να τα δω όσο ζω και τέτοια...

      Εν τω μεταξύ, σήμερα που έβρεχε και είχε τελείως γκρι ουρανό κι εγώ όλα τα έβλεπα φωτεινά περπατώντας κάτω από την κίτρινη ομπρέλα μου, σκέφτηκα "μήπως να κάνω μια προβολή-επανάληψη της σειράς;". Η απάντησή μου ήταν "γιατί όχι;"
      Έτσι, επειδή όπως λες κι εσύ, κάνει καλό να θυμόμαστε που και πού!

      Εντάξει, δεν το συζητώ, η ανάρτησή σου τότε ήταν εξαιρετική και συγκινητική!
      Και δεν φαντάζεσαι πόσο, μα πόσο πολύ χάρηκα που κάναμε αυτή την κουβέντα για το HIMYM.
      Κι ας μην ήταν το θέμα της τωρινής σου ανάρτησης! Φυσικά, είναι γνωστό τοις πάσι το ότι γενικώς είμαι εκτός θέματος, αλλά κάνω μεγάλη χαρά όταν καταφέρνω να παρασύρω και άλλους σ' αυτό το εκτός θέματος!

      Διαγραφή