Απογοητευμένο

Κουράστηκα να λέω ότι θα φύγω και να' μαι ακόμη εδώ.
Βαρέθηκα να μην κάνω, ποτέ, αυτό που λέω.
Φοβάμαι στην πιθανότητα.
Την πιθανότητα του να ζήσω κάτι διαφορετικό.
Τρομάζω μα δεν το δείχνω.
Το παίζω κούλ και αραχτός, όπως πάντα.
Δεν ξέρω αν πετυχαίνω.
Μάλλον όχι.
Παρόλα αυτά θα συνεχίσω να το κάνω.
Το βόλεμα έχει μια γεύση σάπιου.
Κι όσο παράξενο κι αν ακούγεται, όταν μάθεις στην σαπίλα, δύσκολα ξεκολλάς.
Ανεξήγητος εθισμός.
Θα ήθελα να ξυπνήσω και να τα κάνω όλα.
Μα, και πάλι, όχι.
Ο κόσμος είναι γεμάτος φρεσκάδα, μα επιλεκτικά το αγνοώ.

Μπορεί να την θέλω, ακόμη και να τη φαντασιώνομαι.
Αλλά σιγά μην κουνηθώ.
Θα μείνω εδώ, αγκαλιά με την βρώμα και την αποσύνθεση.
Τη μέρα, λοιπόν, που θα αναρωτηθώ γιατί το δωμάτιο βρωμάει έτσι, θα ανατρέξω εδώ.
Και τότε, ίσως να είναι το κουφάρι μου αυτό που μυρίζει.
Μα ποιος νοιάζεται;