ἀνείρον

"I'm still trying to figure out how everything is supposed to go"

Με φρικάρει

κάθε μέρα, αδιάληπτα.

Το τι δεν το έχω βρει ακόμη,

αλλά με έναν αποκρουστικά μαγικό τρόπο

καταφέρνει να με κάνει να αναγουλιάζω

σε κάθε θύμιση και κάθε σκέψη

που με επαναφέρουν σε αυτό το-

ανθρώπινο ή μη-

δημιούργημα που έχουμε ονοματίσει "πραγματικότητα".

Και καμιά φορά θα' θελα να μπορώ να κοιτάξω τη ζωή στα μάτια

και να μη φοβάμαι

έστω όχι τόσο όσο τώρα

αλλά δε μπορώ γαμώτο

δε μπορώ να κατασταλάζω και να αποφασίζω

να καταλήγω, να επιλέγω, να ξεκαθαρίζω

μ' αρέσει η θολούρα μου

η φυσική θολούρα του νου μου

ή αυτή που προκαλώ με όποιο τεχνητό μέσο έχω πρόχειρο ανά πάσα στιγμή.

Πάρε το γαμημένο το χρόνο σου

δε χρειάζεται να οδηγηθείς κάπου τώρα

να βγάλεις κάποιο συμπέρασμα ή οτιδήποτε

αλλά- τελικά- πρέπει

και με αηδιάζω

εγώ και η έλλειψη κινήτρου για οτιδήποτε

δίπολα δίπολα δίπολα δίπολα δίπολα δίπολα δίπολα δίπολα

παντού

και εγώ κάθομαι συνειδητά

μη παίρνοντας καμία απόφαση

οπότε πως μπορώ εγώ να μιλάω για δίπολα

από τη στιγμή που δε συμμετέχω σε κανένα από αυτά;

Είμαι θρασύς και φοβιτσιάρης

και η ζωή δεν φτιάχτηκε για μας αγόρι μου

τουλάχιστον έχεις βγάλει αυτό το συμπέρασμα

κάτι είναι κι αυτό

κάτι θλιβερό κι ελάχιστο

αλλά κάτι

κάτι δικό μου και προσωπικό

και ασήμαντο

και άσχημο

και μικροσκοπικό

και δικό μου.