Σάββατο, Ιουλίου 4

Αναζητούνται άνθρωποι

Ανοίγω τα μάτια μου και αναγκάζομαι να ξεκινήσω μια μέρα που δεν θέλω. Συχνό φαινόμενο, το ξέρω. Όχι και το καλοκαίρι όμως.

Η σκατίλα έχει ξεκινήσει εξαιρετικά επιτυχημένα. Το πρωινό ξύπνημα δεν λέει να με χαιρετήσει κι ας είναι Ιούλιος. Το ξέρω ότι για κάποιους αυτό είναι το φυσιολογικό μα όχι για μένα. Δεν το λέω από ψευτοανωτερότητα αλλά λόγω δύναμης της συνήθειας.Ελπίζω πως οι μέρες θα περάσουν. Θα περάσουν σίγουρα, όπως και το υπόλοιπο καλοκαίρι. Και κάπου εκεί θα έρθει ο ύπουλος ο Σεπτέμβρης και θα μας μαχαιρώσει πισώπλατα, σκοτώνοντας όχι εμάς σαν οντότητες αλλά την οιαδήποτε τελευταία μορφή ξεκούρασης και ελευθερίας, επανερχόμενοι στις γαμημένες συνηθειούλες μας.

Βλέπεις, η συνήθεια καταστρέφει. Τα πάντα αν με ρωτάς. Τους ανθρώπους, τις σχέσεις τους μεταξύ τους, διάολε!, τη ζωή σου ολόκληρη. Σου κατασπαράζει τα σωθικά πριν καλά καλά το καταλάβεις, ξεμένοντας εν τέλει ένα αδειανό κουφάρι με λίγα απομεινάρια συναισθηματισμού και ουσίας.

Ξέρω να κάνω αλληγορίες και σχήματα λόγου μα μέχρι εκεί. Δεν ξέρω πως να καταφέρω να την απομακρύνω από την ''συνηθισμένη ζωούλα'' που ζω.

Πόσο πονάει αυτό. Να ξέρεις ότι η ζωή σου είναι άκρως και απολύτως συνηθισμένη και δεν αφήνει αντίκτυπο στην ζωή κανενός.

Που είναι οι άνθρωποι, άνθρωπε; Κανείς εκεί όταν τον θες. Δεν το περίμενα να το πω αυτό, έτσι τόσο γενικά, εκμηδενίζοντας μέχρι και τις εξαιρέσεις μου αλλά ναι. 

Κ-Α-Ν-Ε-Ν-Α-Σ.

Ναι φίλε μου. Φυσικά. Φυσικά και σε ήθελα εδώ. Εννοείται πως ήθελα να μου κρατήσεις το χέρι και να μου πεις πως όλα καλά θα πήγαιναν, κι ας μην το ξεστόμισα ποτέ. Προφανώς και χρειαζόμουν μια αγκαλιά και ένα χαμόγελο, έτσι, για το γαμώτο. Ξεκάθαρα ήθελα να νιώσω πως έχω έναν άνθρωπο που θα προσπαθήσει να με σηκώσει στα πόδια μου. Μα.. Στα αρχίδια σας φίλοι.. Έτσι, όπως μονάχα ξέρω, ωμά.

Σε όλα αυτά σιγοντάρει και τα χειροτερεύει η κοινωνία. Η αμφιταλάντευση μέσα σε δύο λέξεις που θα κρίνουν ολάκερη την πορεία μας. Δεν θέλω όλοι να έχουν τον ίδιο τρόπο σκέψης με μενα. Βαρετό. Δεν θα εφησυχασθώ, όμως, όταν ''η άποψη τους'' είναι η άποψη ενός ''ανώτερου'', με πολλή δύναμη στα χέρια του. Δεν αντέχω να βλέπω ανθρώπους που να δέχονται την προπαγάνδα σε οποιαδήποτε μορφή της, ντροπή κύριοι!

Κλείνοντας, και επειδή δεν μου αρέσει να πολιτικοποιούμαι δημοσίως και να κάνω αυτά που αποδοκιμάζω, ένα θα πω. Μην φοβάστε. Πάρτε ρίσκα και μην κάθεστε στην γωνίτσα σας δεχόμενοι τα πάντα. Διεκδικήστε.

Χαιρετώ,

να ελπίζετε.

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος5:40 μ.μ.

    Η κοινωνία σου περνάει ό,τι εσύ επιτρέπεις να σου περάσει. Καμία πουτάνα κοινωνία δεν μπορεί να ασκήσει πάνω μου επιρροή στον μέγιστο βαθμό, όταν εγώ βαστάω κόντρα με την θέληση που 'χω για άλλη λίγη.. όχι πολλή, αλλά λίγη θέληση που 'χω για ζωή. Να βγω έξω και να περπατάω 15 ώρες μιλώντας με έναν άνθρωπο, να πάμε για καφέ και να συζητάμε ώρες ατελείωτες για τα όνειρα που θέλει να πραγματοποιήσει. Να πίνουμε μπύρες μέχρι να ξεράσουμε έρωτα, να αγκαλιαστούμε σφιχτά και να γελάμε δυνατά χωρίς (για πρώτη φορα) να μη μας νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι "άνθρωποι" . Να κάνουμε έρωτα και άγριο σεξ μέχρι να πεθάνουμε από αγαπη και φιλιά. Να αγαπιόμαστε και να μισιόμαστε σαν μικρά παιδιά. Καμία κοινωνία δεν μπορεί να μου στερήσει το δικαίωμα να νιώθω ακόμα παιδί και ας ξέρω πως να μωρέ..μεγαλώνω, γαμώτο. Αυτά έχει η ζωή, συμβιβάστηκα μ'αυτη δυστυχώς και με τις πουστιές που μου 'παιξε και ας τις φέρθηκα καλά, μα δεν πειράζει, όλα εδώ πληρώνονται, έτσι δεν λένε;
    Θα βρεις στο μέλλον και εσύ και εγώ και αυτός και αυτή, έναν άνθρωπο που θα ρίξει ΕΝΑ ΔΥΝΑΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ στο παρελθόν σου, δίνοντας σου ξανά ελπίδα :)
    Η απογοήτευση είναι ένα στάδιο πριν απ'την πουτάνα την κατάθλιψη. Μη φοβάσαι. Όλα θα περάσουν. Όλα θα τα περάσουμε.
    -Η φίλη σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα θα περάσουν. Τουλάχιστον αυτό πρέπει να συνεχίσουμε να πιστεύουμε, αυτό που ίσως μας έχουν καταφέρει να προσπαθούμε.
      Θέλω γέλια και χαρές, πανσελήνους κάτω από την Ακρόπολη και ρακομελα μέχρι το πρωί.
      Θέλω πάθος, νυχιες, εμπειρίες και αλήθειες, κουβέντες δίχως νόημα και λόγια κούφια και ξερά.
      Θέλω.. άσε τα θέλω.
      Περνάω στα πράττω. Μα..πραττω(;)

      Διαγραφή