Τα μεσάνυχτα βγαίνουν τα φαντάσματα.
Κι ενώ δεν τα φοβάμαι,
ούτε πιστεύω σε κάτι μεταφυσικό,
απόψε τα είδα.
Προσπάθησαν να με τρομάξουν,
και δεν λέω ότι απέτυχαν ολοκληρωτικά.
Τα αγνόησα στην αρχή,
με την ελπίδα ότι τα μάτια μου
παιχνιδίζουν.
Τελικά με έπεισαν.
Η ζωή ίσως πάψει άυριο.
Καμία περηφάνεια και καμία χαρά.
Μονάχα κουρελιασμένες ελπίδες,
και μια ιδέα εξάντλησης.
Οι ψίθυροι τους αντηχούν ακόμη μέσα στα αυτιά μου:
"Είσαι κενός"
Απόψε δεν ξέρω αν η λύση είναι να βάλω ωτοασπίδες
ή να ξεριζώσω τα αυτιά μου.
Κι ενώ δεν τα φοβάμαι,
ούτε πιστεύω σε κάτι μεταφυσικό,
απόψε τα είδα.
Προσπάθησαν να με τρομάξουν,
και δεν λέω ότι απέτυχαν ολοκληρωτικά.
Τα αγνόησα στην αρχή,
με την ελπίδα ότι τα μάτια μου
παιχνιδίζουν.
Τελικά με έπεισαν.
Η ζωή ίσως πάψει άυριο.
Καμία περηφάνεια και καμία χαρά.
Μονάχα κουρελιασμένες ελπίδες,
και μια ιδέα εξάντλησης.
Οι ψίθυροι τους αντηχούν ακόμη μέσα στα αυτιά μου:
"Είσαι κενός"
Απόψε δεν ξέρω αν η λύση είναι να βάλω ωτοασπίδες
ή να ξεριζώσω τα αυτιά μου.
Πάει καιρός που έκανες αυτό το ποστ, αλλά είμαι καινούργια στο σπορ και μόλις σε βρήκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να έβαλες ωτοασπίδες τελικά, γιατί τα αυτιά μας τα χρειαζόμαστε για να ακούμε μουσικές!
Πάει καιρός, μα χαίρομαι που οι δρόμοι μας βρέθηκαν, καλώς ήρθες λοιπόν!
ΔιαγραφήΜέχρι και σήμερα δεν έκανα τίποτα από τα δύο, αμφιταλαντεύομαι συνεχώς ανάμεσα στις δύο πιθανότητες μα ακόμη στέκω άπραγος να ακούω μουσικές. Οπότε ίσως και να 'χεις δίκιο εν τέλει!